97 - pasta met aubergine en ansjovis

Wie niet graag zout eet, kan ansjovis beter laten staan. Wie niet graag vis eet, zou dit recept stiekum best wel eens kunnen lusten. Zo vissig smaakt ansjovis eigenlijk niet, en als je het héél klein hakt, zoals in dit recept, heeft de gemiddelde vishater misschien geeneens door dat-ie vis aan het eten is... 

Pasta met aubergine en ansjovis

- verse tomaat (lekker veel)

- aubergine (1/2 per persoon)

- ansjovis * (ong. drie tot vier filets per persoon)

- mozzarella (1/2 per persoon)

- naar smaak: oregano en peper

- olijfolie

- je favoriete pasta

Snijd de groenten. Bak de aubergine met weinig olijfolie op hoog vuur, goed roeren. Voeg de tomaat toe. Hak de ansjovis heel klein, voeg toe met de kruiden en laat het geheel tot een saus koken. Kook intussen je pasta. Serveer met de mozzarella.

* Om het zout wat te neutraliseren kun je de ansjovis even in melk laten weken.

98 - worstenbroodjes met zuurkool

OK, ik had gisteren willen posten, maar als je weinig thuis bent, en als dan vervolgens ook nog (wéér) lekkage is in je huis, heb je wel wat anders aan je hoofd.

Dus bij deze: nr. 98.

Nu we toch in de categorie "kinderverdriet" zijn, is het tijd voor zuurkool.

Ik eet niet vaak zuurkool. Nu bracht mijn korte avontuur met De Groentetas daar verandering in. Voor wie het principe niet kent: een groentetas of -abonnement houdt in dat je wekelijks, voor een vaste prijs, een tas met groenten en/of fruit bij een biologische supermarkt kunt ophalen. Behalve de maat (in mijn geval: drie soorten groente en twee soorten fruit) heb je niets te kiezen. Wat ook wel eens leuk kan zijn, zo proef je groenten die je anders nooit eet. Begin oktober waagde ik ik me dus maar eens aan de groentetas. De allereerste tas was fan-tas-tisch (sorry voor de flauwe woordspeling): er zaten wel twee dingen in die ik nog nooit gegeten had!

- misome: een paksoivariant, lekker om te roerbakken
- satsuma: een soort mandarijn met knalgroene schil en oranje partjes. Visueel heel gaaf natuurlijk, smaakt ook erg lekker.

Maar goed, het ging over zuurkool. Een paar weken later ging ik op vakantie. Probeer nu met mij de verschillen te zoeken tussen tas 1 (de laatste vóór de vakantie) en tas 2 (de eerste na de vakantie):

Tas 1:
- een bak veldsla
- bloemkool
- zuurkool
- bananen
- een fruitsoort die ik vergeten ben

Tas 2:
- een bak gemengde sla
- broccoli
- zuurkool
- bananen
- een fruitsoort die ik vergeten ben

Ik heb kennelijk een slecht geheugen voor fruit, maar verder valt mij op dat er twee precies dezelfde dingen tussen zitten, en twee dingen die bijna hetzelfde zijn. Dus, dag groentetas. Bij deze nemen wij afscheid. Het was leuk, zeker in het begin, maar ik voel een sleur opkomen. We kunnen misschien wel vrienden blijven, maar voorlopig wil ik je niet meer zien.

En toen had ik ineens twee pakken zuurkool. Tijd voor worstenbroodjes.

Elzasser worstenbroodjes

- 1 blikje croissantdeeg
- goeie knakworsten *
- zuurkool
- mosterd
- honing

Rol het deeg uit, snijd het los en smeer één kant in met de honing en mosterd. Leg aan de lange kant van de driehoeken een pluk zuurkool en een knakworst. Rol op en bak volgens de verpakking.

* In heel veel knakworsten zit separatorvlees. Ik ben daar geen fan van, voor de teerhartigen onder jullie (of diegenen die net smakelijk een broodje knakworst zitten te eten): een uitleg over separatorvlees is hier te vinden. Wie hier geen trek in heeft: kijk goed op de blikjes in de supermarkt.

99 - pasta met witlof en blauwe kaas

Het lijkt wel of we deze lijst van 100 beginnen met de kindernachtmerries: eerst spruitjes, nu witlof. Deze ziet er wel helemaal heel verschrikkelijk ontoegankelijk uit met die blauwe kaas erbij, maar verrassend genoeg smaakt het niet idioot wild. Ik heb het recept van een vriendin die het weer van haar zusje heeft, en intussen is het natuurlijk ook een beetje aangepast.

Pasta met witlof en blauwe kaas

- pasta (volkoren gaat hier goed bij)

- witlof (1,5 stronk per persoon)

- blauwe kaas *

- scheut room / crème fraîche

- geraspte kaas, jong of belegen

- pijnboompitten

Snijd de witlof in reepjes; verwijder het harde binnenstuk **. Bak dit zachtjes in olijfolie op laag vuur. *** Zet intussen water op en kook de pasta. Voeg, als de pasta bijna klaar is, de room en kaas toe zodat alles kan smelten. Serveer pasta en saus met pijnboompitten.

* Ik geef de voorkeur aan Danablu. Castello smelt niet mooi.

** Daar zit ook een deel van het kinderverdriet: dit deel smaakt het bitterst.

*** Je bent nu aan het karamelliseren; je hoeft weinig te roeren. De witlof gaat hier zachter van smaken.

100 - spruitjes met spekjes

En dan te bedenken dat ik pas twee jaar geleden begonnen ben met spruitjes eten.

Die spruiten zijn natuurlijk zo'n typische kindernachtmerrie op het gebied van eten, dus ik hoefde ze van mijn ouders nooit. Nou hielden die er zelf ook niet zo van, dus dat scheelt. Als kind was mijn enige ervaring met spruitjes: stukgekookt in een groentesoep. Dat nooit meer! 

Totdat ik, tijdens een enorme ramsj-boekverkoop in de Jaarbeurs, door een kookboek bladerde, en dit zeer simpele recept tegenkwam. Ik weet niet meer welk kookboek, dus een eervolle vermelding zit er niet meer in. Het zag eer in ieder geval aanlokkelijk genoeg uit om mij over mijn spruitjes-angst heen te helpen, en sindsdien eet ik ze best vaak. Maar altijd in een geroerbakte vorm.

Dus bij deze presenteer ik met trots mijn eerste, zeer snelle recept:

Spruitjes met spekjes

- geschoonde spruitjes

- spekblokjes of -reepjes

- flink wat karwijzaad (1 theelepel per persoon)

- peper naar smaak

Spruitjes halveren. Spekblokjes bakken, bak de spruitjes gelijk mee. In de laatste minuut karwijzaad toevoegen. Peper erover, serveren met aardappelpuree of rijst.

Je kunt de spruitjes ook voorkoken (max. 5 min!) en aan het einde even met de spekjes meebakken.

de 100 snelste

Zoals uit het vorige bericht al blijkt, ben ik fan van het kookblog van de Guardian. Dus al neuzende kwam ik in het archief een lijst tegen van 100 makkelijke, supersnel te bereiden recepten. Het ziet er goed uit, moet ik zeggen. Alleen, wat is makkelijk en snel? De een draait zijn hand niet om voor lamsboutjes, de ander schrikt zich rot van gepocheerde eieren.

Ik ga daarom graag de uitdaging aan en beloof hierbij plechtig de komende tijd mijn eigen 100 snelle recepten uit de doeken te doen. Elke dag één!! (poe hee!)

We beginnen vandaag, aftellende vanaf 100. Maar het is geen ranglijst, nummer 1 is niet persé de beste!